Vanuit een warm en zonnig Gambia wensen we jullie allemaal een bijzonder en gezegend 2023. We hopen dat jullie net als wij fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar hebben gehad.
Het toeristenseizoen in Gambia is in volle gang en werd en wordt nog steeds gedomineerd door veel bezoekers uit Nederland. In oktober was Cobie Waasdorp een paar dagen op bezoek in Gambia tijdens een korte onderbreking van haar werk bij Mercyships in Dakar, Senegal. Cobie en ik zijn lid van dezelfde parochie in Veenendaal, hoewel we elkaar nog nooit hebben ontmoet. Cobie is met een collega/vriend naar Gambia gekomen. In onze radiostudio aan huis werd een prachtig nummer opgenomen, we gingen naar het project Safehouse en een bezoek aan het apenpark mocht niet ontbreken 😊.
Een ander bijzonder bezoek was Drikus en Dinie Geurtsen, een koppel uit ons thuisteam. Ze namen de tijd om ons Gambiaanse leven van binnenuit te begrijpen en zich onder te dompelen in de Gambiaanse cultuur. Met de vele ritten van Wildman in onze auto, waren de oh's en ah's niet in de lucht. Gelukkig kreeg ik snel te horen dat het volkomen betrouwbaar was voor de vele manoeuvres in het hectische verkeer hier. We hebben genoten van jullie aanwezigheid en inzet. Doordat ze ons in Gambia hebben bezocht, weten ze nog beter wat we hier doen, onder welke omstandigheden, en hebben ze veel in te brengen om onze achterban ons verhaal te vertellen. Drikus en Dinie schreven ook een verslag over hoe zij hun bezoek aan Gambia hebben ervaren. Die vind je onderaan deze blog.
Naar de Serrekunda-kerk
Eerder schreef ik al dat we afgelopen augustus onze kerk in Serekunda hadden moeten verlaten. De familie die in onze kerk woont (familie Arnest) huurde een advocaat in en schreef ons om ons te vragen het kerkgebouw te verlaten. We hadden echter een jaar huur vooruit betaald en een van de voorwaarden om de kerk te verlaten was dat de familie van wie we huurden de helft van de huur aan ons terugbetaalde. Gelukkig hebben ze al het geld al uitgegeven en kunnen we tot maart van dit jaar in de kerk blijven. We hadden een mooi stuk grond op het oog dat we konden kopen voor de kerk, en we hadden ook een toezegging van kennissen op Urk die bereid waren de grond voor ons te betalen. Toen de moslimlandeigenaar echter zijn zonen belde om te zeggen dat hij het land wilde verkopen en zei dat het voor een kerk was, verdrievoudigde de prijs plotseling en kon de verkoop niet doorgaan. We zijn dus nog op zoek naar kerkgrond waar we een kerk kunnen bouwen. We zijn dankbaar dat onze vrienden op Urk ons hebben aangeboden om grond aan te kopen. We vertrouwen erop dat de Heer op Zijn tijd een geschikt stuk land zal toewijzen. Net als bij de opvang en de andere twee gemeenten.
De kerk is Galoya
Pastor Joshua, die de kerk in Serekunda leidde, reisde begin december voor een lange tijd naar zijn thuisland Nigeria vanwege zijn zeer oude en ernstig zieke moeder. Dus werd de dagelijkse leiding van de gemeenschap overgedragen aan Emmanuel, de leerling van Arnest, uiteraard nog steeds onder toezicht van Arnest. Arnest en ik gaan sinds 1 meieelke zondag naar de tweede bijeenkomst in Galoya, voorgezeten door Arnest. Het is een nieuwe parochie in een overwegend katholiek dorp. In de eerste weken waren er verschillende gelovigen aanwezig; ongeveer 20. Vanwege antikatholieke prediking en afgodische praktijken (bidden voor de doden, bidden tot Maria, enz., offeren aan afgoden), wordt onze kerk door de katholieke gemeenschap als een groot gevaar beschouwd. Dat is in ieder geval een trend die we zien in Gambia; de katholieke kerk wordt steeds agressiever tegenover "bijbelgelovige" kerken. Dat komt ook doordat de katholieke kerk steeds meer leden verliest aan 'bijbelgetrouwe' kerken. Ik zal mezelf de vele voorbeelden besparen van wat er aan de hand is. In een volgende blog is daar wellicht ruimte voor. Ik wil een voorbeeld geven van wat er gebeurt in onze kerk in Galoya met een oproep om voor deze jongen te bidden... Aangezien we elke zondag naar Galoya gaan om te prediken, is er een jongen, John, die 16 jaar oud is, die komt heel trouw en luistert met grote belangstelling naar preken. Niet lang geleden zei John met enige ongerustheid dat hij dominee wilde worden. Een mooie wens! Voor hem is de strijd begonnen. Vorige week was hij erg laat in de kerk, wat hem niets zegt; meestal is hij altijd op tijd. Na de kerk zegt hij dat toen hij de week ervoor terugkwam van onze kerk, hij door 2 katholieke ooms in elkaar was geslagen. Al haar familieleden zijn katholiek. Tijdens een evangelisatiebijeenkomst in onze kerk werd hij zelf geraakt door de waarheid die wordt gepredikt en hij wil gewoon elke zondag naar onze kerk komen. Omdat hij 2 weken geleden zo zwaar is mishandeld, gaat hij nu elke zondag met zijn gezin eerst naar de katholieke mis (die begint om 8 uur) en komt dan stiekem naar onze kerk. Zijn familie denkt dat hij naar het huis van een vriend gaat, maar hij verschijnt om elf uur in onze kerk. We zullen ervoor zorgen dat hij een bijbel voor zich klaar heeft, want niemand brengt een bijbel de katholieke kerk binnen. Als hij met de Bijbel naar de kerk ging, zou zijn familie meteen weten dat hij later naar onze kerk zou gaan. Wilt u met ons bidden dat John de vasthoudendheid en kracht zal hebben om deze familiebeproeving te doorstaan?
Nieuwe vrienden
Onder christenen in Gambia, zoals overal ter wereld, zijn er allerlei leerstellige winden. Ik heb al vermeld dat we, voor zover we weten, de enige kerk in Gambia zijn met de Baptistenbelijdenis van 1689. Een paar weken geleden ontmoetten we echter een Gambiaanse predikant, dominee Paul Mendy, die het volkomen eens is met wat we geloven. Hij heeft een kleine kerk in Lamin, vlakbij het vliegveld, en houdt zijn diensten buiten op een christelijk familieterrein. De afgelopen weken hebben we de tijd genomen om elkaar beter te leren kennen, en het was zo'n opluchting om met een Gambiaanse broeder (en zijn vrouw) te kunnen praten over geloofszaken en echt van hart tot hart te kunnen spreken . Zowel Arnest als dominee Paul Mendy hebben vergelijkbare ervaringen als het gaat om het starten van de kerk. Met een 100% gratis boodschap van genade is niemand geliefd in Gambia, zelfs niet onder christenen. Naarmate de vriendschap groeit, bespreken we steeds vaker het idee om samen te werken en elkaar te helpen waar nodig en mogelijk. Afgelopen nieuwjaarsdag gebeurde er iets bijzonders. Nadat Arnest in Galoya had gepreekt, bezochten we dominee Paul, die die ochtend ook in zijn kerk had gepreekt. Toen we de preek deelden en hoe de Heer de tekst op Arnest's hart legde, bleek dat dominee Paul die ochtend exact dezelfde tekst predikte (Jozua 1:8). Uiteraard zonder het vooraf met elkaar te bespreken. Verbazingwekkend!
Een FM-frequentie van Rádio Glória?
Zoals je weet zijn we al een tijdje 24/7 online met onze radio: Rádio Glória. Op dit moment worden er veel hymnes en psalmen op gespeeld en elke donderdagavond is er een luisterprogramma dat wordt ingesproken door Arnest, die moslims door 100 lessen leidt over de "Way of Salvation" (The Path of Righteousness). Maandagavond wordt het herhaald. We willen in de nabije toekomst nog meer programma's introduceren, zoals programma's voor kinderen en vrouwen. Online radio is niet erg bekend in Gambia en het kost luisteraars geld om ernaar te luisteren, hoewel het niet duur is, maar wel internet. Ons uiteindelijke doel is dan ook om een eigen FM-station te krijgen, zodat iedereen gemakkelijk naar ons station op de radio kan luisteren. Er komt veel kijken bij het hebben van een eigen VHF-station (denk aan een eigen gebouw met studio, personeel, training, antennes die door heel Gambia worden geplaatst, enz.). Maar eerst is goedkeuring van de overheid vereist. De afgelopen weken hebben we een bezoek gebracht aan het Ministerie van Informatie en andere overheidsinstanties die verantwoordelijk zijn voor de afgifte van deze machtiging. De eerste keer kregen we gelijk te horen dat we geen kans maakten omdat er een embargo was op nieuwe radiostations. Zonder jullie lastig te vallen met de details en onderhandelingen van allerlei gesprekken die we gevoerd hebben, kunnen we nu meedelen dat we mondelinge goedkeuring hebben gekregen voor onze eigen FM-zender! Eerder deze week ontvingen we van het ministerie een document met instructies en voorwaarden waaraan we moeten voldoen voordat een vergunning kan worden verleend. Ook dat wordt een hoop werk, maar laten we hulp halen uit Amerika! Iemand van Trans World Radio America hoopt ons aanstaande woensdag te bezoeken om ons te begeleiden bij het maken van ons eigen FM-station en al het papierwerk dat daarbij hoort. Dit bezoek stond al lang gepland, maar op welk moment is onze eigen VHF-stationafspraak net gemaakt en hebben we alle formulieren en instructies om samen met onze collega uit Amerika aan de slag te gaan. De Heer bestuurt en stuurt alles zo mooi, keer op keer. We hopen oprecht dat we in dit jaar 2023 het evangelie van vrije genade in de harten van alle Gambianen kunnen brengen via ons eigen radiostation. We bidden dat de Heer dit zal gebruiken om velen tot Zich te trekken. Hij bouwt aan zijn koninkrijk, ook in Gambia, ook via de radio. Klik hier om nu naar Rádio Glória te luisteren.https://radiogloria.airtime.professioneel
Ik zou zoveel meer kunnen schrijven over alles wat er in Gambia gebeurt; Elke dag gebeurt er iets bijzonders, maar het is lang geleden en het is tijd om twee Nederlandse vrienden mee terug te nemen naar het vliegveld. Twee lieve meiden die ik pas een week ken maar die ons en ons werk in Gambia de afgelopen dagen zo hebben gesteund. Ik zou hier nog veel meer over kunnen schrijven, maar ik moet nu echt gaan. Misschien kunnen ze zelf iets schrijven in een van de volgende blogs 😉. Hier is de review van Drikus en Dinie Geurtsen van hun bezoek aan Gambia in november:
Door de ogen van Drikus en Dinie
"Hallo, u spreekt met TUI. Helaas hebben we uw vlucht naar Gambia moeten annuleren. Fijne avond."
Nou, we moeten gewoon gaan.....En we hebben het eindelijk gehaald, met een andere luchtvaartmaatschappij. We verbleven 12 dagen in het Senegambia Beach Hotel waar Arnest en Andrea vlakbij wonen. In dit huis bij de moskee, met een mooie muur eromheen die vroeger lichtblauw was. Ze kennen geen straatnamen, alle straten zijn hetzelfde; vol gaten, rotsen en erg zanderig. Trillend in de auto van Arnest en Andrea, met Andrea achter het stuur, was het allemaal erg indrukwekkend. Dit stuk zou heel lang kunnen worden als we het allemaal met jullie zouden delen.
Heel bijzonder was de dienst in het dorp Galoya, zittend in een tuinstoel en een preekstoel van gestapelde stenen, waar Arnest vurig verkondigde dat het Woord voor ons een bevestiging was dat er niets anders nodig is. We konden met eigen ogen zien dat de Heer ook zijn kinderen heeft in dit islamitische land. De kerk in Serekunda is wat meer kerkachtig, met geluid en ventilatie. Heel indrukwekkend om hier getuige van te zijn. Wij zoeken woonruimte voor ex-moslims. Op het moment dat wij er waren, werd er aan de muren gewerkt in de zeer hete zon en Drikus kon het niet laten om ook wat te metselen.
Niemand heeft haast in Gambia. Iedereen begroet elkaar met "How are you"... "I'm fine, and you?". Doe gewoon mee, het gebeurt automatisch. Als blanken in Gambia ben je heel bijzonder want ja, je komt uit Nederland en daar hebben ze geld. Voordat je het weet, heb je een stel kinderen om je heen, want ja, er zit altijd iets in de zak van een blanke man.
Casa Jassey is een thuis voor iedereen. Zo woont Antoine, de neef van Arnest, al een tijdje bij Arnest en Andrea. Wat betreft de Gambiaanse cultuur, het is ook gewoon een zoon. Buurman Ami is ook regelmatig thuis, brengt het weekend bij hen door, eet altijd bij hen en is bevriend met Yama. Het is ook heel bijzonder om het dagelijkse leven van Arnest en Andrea mee te maken. Denk niet dat het stil is, de telefoon staat amper stil. Haal gewoon wat water uit de ene winkel en koop dan brood bij een andere winkel. Reizen met de auto om elektriciteit te kopen. We hebben alles meegemaakt. Voor ons ondenkbaar. Voor de markt in Serrekunda, wat een ervaring. We gingen er ook heen om een stuk stof te kopen voor een Afrikaanse jurk van Jane, een naaister en lid van de kerk van Arnest en Andrea. Het huis van Jane is erg klein, donker en erg heet omdat ze geen elektriciteit heeft en de ventilator niet werkt. Op een tafel in een donkere hoek staat de naaimachine die inkomsten genereert samen met de popcorn die hij verkoopt. Jane heeft een dochter van 3 jaar. Al zwetend nam Jane alle maten op om een prachtige tweedelige jurk te maken. Een andere kleermaker was goed in het maken van een blouse voor Arnest. De blog wordt behoorlijk lang.
Een ander cool ding is dat Arnest en Andrea een bananenboom en een mangoboom op hun terrein hebben. Arnest gebruikt veel baobab voor zijn gezondheid, wat goed is voor zijn maag. En vinden we het leuk? Mwa... niet echt.
In de radiostudio van Arnest zijn is ook erg indrukwekkend. We zagen Arnest en student Emmanuel, die momenteel de kerk in Serekunda leidt, hun werk doen in de studio.
Toen we afscheid namen van de gemeente, zongen we Psalm 121:1 en 4 voor hen. We kunnen nog wel even doorgaan. Wat groeide er een band met Arnest en Andrea, maar ook met hun werk en leven in Gambia. Met een hoofd vol indrukken en een afscheid namen we afscheid.